Het thema van deze week van de opvoeding is: hand in hand! In systeemgericht coachen is: ‘It takes a village to raise a child’ een veel gehoorde uitspraak en daar kan ik me als pedagoog helemaal in vinden. Ik kijk binnen mijn 2Coachespraktijk dan ook niet alleen naar de cliënt zelf, maar ook hoe zijn omgeving is: naar de leefsituatie en de mensen die veel met de cliënt omgaan. Hoe is deze situatie, kan er iets veranderen en wat is leren accepteren zoals het is?
Want kinderen worden overal opgevoed en leren
van alles wat ze meemaken. Hoe beter iedereen samenwerkt en elkaar versterkt,
hoe gezonder en (sociaal) vaardiger het kind opgroeit.
Zo leren kinderen thuis naast praktische dingen zoals tandenpoetsen en met geld
omgaan ook wat het is om je veilig en geliefd te voelen maar ook voor zichzelf
opkomen bij oudere broers en zussen en omgaan met allerlei emoties bijvoorbeeld
met een rouw of echtscheidings ervaring.
Bij opa en oma leren ze wellicht wel omgaan met dieren en te onderhandelen over hun zondagsgeld. Het kan ook zijn dat grootouders ziek zijn of een beperking hebben, daar moeten kinderen dan ook mee leren omgaan.
Bij de burenoppas krijgen ze wellicht te maken met andere gebruiken dus leren ze daar dat er verschillende normen, waarden en opvattingen kunnen zijn. En dat ze een eigen mening mogen gaan vormen over goed en fout.
Bij de buitenschoolse opvang krijgen ze activiteiten waar ze gestimuleerd worden om te spelen en te ontdekken wat ze leuk vinden en waar ze echt niet enthousiast van worden. Waar ze goed in zijn en wat hun minder sterke kanten zijn.
In een bijbaantje worden ze voorbereidt op het-grote-mensen-leven en leren ze de waarde van geld. Want geld komt niet zomaar uit die pinautomaat, daar moeten je ouders heel hard voor werken.
Op het verenigingsleven leren ze naast de sport waar ze voor komen, o.a. ook incasseren, samenwerken en hun creativiteit uiten.
Wel slaat het hand in hand opvoeden geregeld iets door, 17 miljoen mensen betekent steeds vaker ook 17 miljoen bondscoaches, iedereen heeft een mening. Soms gefundeerd, soms ook echt niet. We worden steeds mondiger en dat is zeker een goed teken maar soms mogen we echt vertrouwen op de deskundigheid van degene op het veld of ook op school bijvoorbeeld.
Want van scholen wordt tegenwoordig zoveel meer gevraagd dan educatie dat ik wel eens het idee krijg dat scholen het maar even moeten fixen allemaal. Naast didactische lessen krijgen kinderen lessen maatschappijleer en levensbeschouwing, les over de bloemetjes & de bijtjes (lees seksuele voorlichting) en hoe de natuur werkt, doen ze aan talentontwikkeling, kunstzinnige oriëntatie, bewegingslessen, verkeerslessen, social media voorlichting (laat ik die nu net ook zelf geven 😉 en ga zo maar door. Hier leren ze ook vriendjes maken, ruzies netjes oplossen en sociaal te zijn, met teleurstellingen en tegenslagen omgaan als ze bijvoorbeeld een onvoldoende halen.
En zo zijn er nog wel 100en voorbeelden te noemen. Soms is het vanwege het karakter van het kind beter om het aantal mede-opvoeders en activiteiten te doseren en andere kinderen leven juist heel erg op hoe meer mensen ze om zich heen hebben en hoe meer ze te doen hebben. Kijk met zijn allen vooral goed waar het kind zich prettig bij voelt. Samen voeden wij kinderen op.
Geschreven in opdracht van Go Kids Noord en Midden Limburg
2𝑪𝑶𝑨𝑪𝑯𝑬𝑺 𝒌𝒊𝒏𝒅𝒆𝒓𝒆𝒏, 𝒋𝒐𝒏𝒈𝒆𝒓𝒆𝒏 𝒆𝒏 𝒉𝒖𝒏 𝒐𝒖𝒅𝒆𝒓𝒔 𝒄𝒐𝒂𝒄𝒉𝒆𝒏 𝒎𝒆𝒕 𝒊𝒏𝒛𝒆𝒕 𝒗𝒂𝒏 𝒉𝒐𝒏𝒅𝒆𝒏!
#WendyvanGestel
#pedagoog
#opvoedadvies
#socialmediavoorlichter
#dogassistedcoach
#coachenmethonden
#2Coachesnl🐾
#Venloenomgeving
#Noordlimburg